Sigrid 
Demonen. Onze verborgen kant. De meest duistere kant van de schaduwkant. Iedereen heeft ze, niemand wil ze.
Onverwerkt trauma – Ego-issues – Illusies – Angsten – de kleine stem die klaagt – Zelfzucht – Je niet goed genoeg voelen – Het gevoel tekort te hebben – Niet begrepen worden – Het gevoel afgescheiden te zijn – Jaloezie (vul zelf in)
Ik heb er ook wel een paar. Ik ga ze niet delen. Want ik wil ze niet voeden. Ze houden van jouw toewijding. Ze herleven bij jouw aandacht, het maakt ze groter.
Ze houden ervan om steeds maar weer aangehaald te worden. Bij thee en koekjes. Blij een glas of later een halve fles wijn. Ze wentelen zich in je bekommernis. Ze bloeien op bij jouw interesse. Ze groeien in jouw herhaling.
Kundalini Yoga leerde me
- te aanvaarden dat ze er zijn
- er verder geen aandacht aan te besteden
Door de aandacht voor je demonen te verplaatsen naar bijvoorbeeld een yoga-oefening of een mantra, honger je ze uit. Ze worden klein en gaan in een hoek zitten. Je geeft ze letterlijk een plaats, een kleine plaats. En ze worden steeds kleiner.
Gaan ze weg?
Sommigen wel. Als ze zo klein worden dat ze zich niet meer kunnen laten horen.
Mag je nooit over je demonen praten? Moet alles altijd Facebook & Instagramhappy zijn? Natuurlijk niet! Maar overvoed ze niet. Zet ze op tijd terug in hun hok.
Is er dan geen ruimte meer voor pijn, voor miserie?
Zeker wel, het kan erg helend zijn om te benoemen, om te delen. Je bént ook je schaduwkant. Je bent zelfs wie je bent omwille van die duisternis, die leert je wat je niet langer dient en wat je dus kan laten gaan. Leer je demonen kennen, en dan: be the boss.
Kies een tegengif, iets wat je licht brengt.
Hang on. Keep looking to the light.
