Negeer al de rest

Ik had onlangs een kleine ‘moeder tot dochter’ met mijn jongste. Ze vroeg of er een vriendinnetje mocht blijven slapen. Vanaf het moment dat de vraag kwam, ging mijn moederhart in tweestrijd.

Aan de ene kant –de nuchterheid- de verbouwingen, het huis dat bijna letterlijk op stelten staat, vuil, stof, geen of maar net genoeg eten in huis, the works yeah…

Aan de andere kant –de emotie – ach, dat kind mag toch een vriendinnetje te logeren hebben? En ’t is hier altijd de zoeten inval geweest, och ja…. Afwegen. Wat zegt mijn intuïtie? Wat moet ik doen?

Ik heb toch ‘nee’ gezegd. Maar ik vertelde haar het verhaal van Schaaltje Aandacht.

Wanneer je wakker wordt krijg je aan het begin van de dag een schaaltje aandacht. Het schaaltje is groot of klein, of tussenin, iedereen heeft zijn eigen schaaltje, maar het is jouw schaaltje en je mag helemaal vrij kiezen wat je met de aandacht in het schaaltje doet. Wil je het complete schaaltje een hele dag aan een fijn boek besteden: prima. Of wil je kleine beetjes aan veel verschillende dingen uitgeven? Jij beslist.

Hoe kan je weten waaraan je je aandacht moet besteden?

Kinderen! Altijd pertinente vragen stellen!

Daarvoor moet je bij jezelf gaan kijken. Wie ben jij en wat is voor jou belangrijk? Wat zegt je hart? Waar ga je van stralen? Wat zijn jouw waarden? Of wat moet nu ècht gebeuren in je leven? Wat past bij jouw wezen, ik durf zelfs zeggen: bij jouw ziel? (Tip: Kundalini Yoga helpt geweldig om dit heel helder te zien).

Ik noem dat ‘de grote stenen leggen’: (en de term ‘stenen’ heb ik gestolen: ik leerde het op een 5 Choices – cursus) het schaaltje zijn de dingen die voor jou belangrijk zijn, waar je op wil scherpstellen.

In mijn schaal liggen een aantal stenen, ik noem ze voor het gemak: ‘Gezond Gezin’, ‘Yoga & Natuur, ‘Professioneel werk & levenslang leren’, ‘Het goede doen & vriend zijn’, ‘Tijd alleen & creatief zijn & de kleine dingen zien’ (lange naam voor een redelijk kleine steen), en sinds een tijd ‘Een nieuwe thuis maken voor gezin’ – maar dat hoort eigenlijk bij ‘Gezin’, dus is de steen ‘Gezin’ een flink stuk groter geworden.

In het schaaltje kunnen maar een beperkt aantal stenen, dus als de steen ‘Gezin’ groter wordt, moeten de anderen kleiner worden – in mijn geval ‘Tijd alleen’ en soms ook ‘Vriend zijn’ (ik haal het in lieverds! ).
Dan zit de schaal vol stenen en kan je alleen maar bijvullen met zand, aarde of water, de kleine rommel die er altijd bijkomt: de wasmachine gaat onverwachts stuk, iemand wordt ziek, een dringende opdracht belandt in je schaaltje. Je kan ook proberen meer stenen in de schaal te forceren maar dan word je ziek, krijg je een burn out, loop je te snauwen of eet je de koelkast leeg. De schaal loopt dan letterlijk over. Je aandacht is op.

Het komt er dus op aan eerst de stenen in de schaal te leggen en dan wat ruimte te laten voor het onvermijdelijke zand. Als je je schaaltje eerst vult met zand, kunnen er geen stenen meer bij en je verliest dan alle focus. Omgekeerd gaat wel. Ik heb dus in de loop der tijd een paar stenen uit mijn schaaltje gewipt: TV kijken (het vreet je schaal gewoon leeg), Het Tip Top Huis – immer proper, strijken, plinten afstoffen, eruit zien om door een ringetje te halen, bijblijven met alles, op elke uitnodiging ‘ja’ zeggen, het nieuws in detail volgen, overal bovenop zitten, een mening hebben over alles, iedereen en dus niemand en vooral jezelf niet pleasen.

Fijn, zo’n schaaltje!

Ja, maar andere mensen willen of moeten soms ook wat aandacht uit jouw schaaltje nemen: een acuut verzoek, een plotse eis, een vraag om hulp, of soms gewoon iemand die je nodig heeft en waar je alles voor laat vallen.

Maar hoe kan je dan weten wanneer je iets uit je schaaltje afgeeft en wanneer niet?

Goeie vraag!

Dat blijft een evenwichtsoefening en ik heb het grote antwoord niet. Ik denk: kijk naar de grote stenen in je schaaltje. Keer altijd terug naar de grote stenen. Evalueer soms die grote stenen. Gooi er van tijd tot tijd een paar uit en vervang ze. Of niet. Misschien heb je nu maar twee stenen. Dat is okee.

Je kan het schaaltje niet groter maken, je kan wel spelen met de inhoud.

Dus ik zei haar: “Mijn schaaltje aandacht kan er op dit moment niet veel meer bij hebben, later weer wel”. Ik besliste om nee te zeggen tegen het logeetje, omdat ik voelde dat het belangrijker was de kamer van mijn dochter op tijd klaar te krijgen en dan mogen er tien logeetjes komen, elke week. Het was niet gemakkelijk. Ik wou graag ‘ja’ zeggen want ik zeg graag ‘ja’, maar nu en dan moet je kiezen tussen wat je nu wil en wat je het liefst wil.

’t Blijft altijd schipperen en manoeuvreren met die aarde en die stenen, hoor. Het is iets dynamisch. Waar moet je focus nu gaan en wat moet je misschien wat afbouwen? Eens goed gaan wroeten in je schaal kan deugd doen, klaarheid scheppen, rust geven.

Gewoon ouder worden op zich helpt de boel ook behoorlijk vooruit, merk ik (glimlacht fijntjes)