Het F*****-woord

(mijn man nam deze foto)

Deze week een kop in het nieuws : “Gambia verbiedt vrouwenbesnijdenis”. Wahe Guru!
Verder in de tekst: “Deze beslissing zou de president stemmen kunnen kosten, omdat hij het belang van vrouwen en meisjes voorop stelt”. Mensen stemmen tègen omdat een beslissing in het belang van vrouwen is. Anno bijna 2016, intriest. En vrouwenbesnijdenis is geen alleenstaand geval: de bus in Delhi, mishandelde vrouwen onder de sharia-wet, recent nog eremoorden,…de gevolgen van deze verwoestende misdaden zinderen nog generaties lang na.
Deze week was het internationale dag voor het bestrijden van geweld tegen vrouwen, een moment om te bezinnen.

Ik heb vrijwel alle klassieke feministische literatuur gelezen. De Opzij slingerde mijn hele jeugd thuis rond. Ik ging mee de vierde golf vormgeven. Mijn moeder heeft het jaren ’80-feminisme er vakkundig ingelepeld en in dat epauletten-tijdperk van ‘Bright Lights Big City’ ging het vooral over je eigen geld verdienen, onafhankelijk zijn, studeren hé meiske. Zij werkte buitenshuis, mijn beide grootmoeders ook, ik heb het nooit anders geweten. Wat een vrouwen! Zij kwamen uit de sixties, toen konden deze advertenties nog:

Ransel ze maar af, hou ze onder de knoet, bedwing & beteugel hun kracht. We zijn dit toch niet vergeten zeker, na slechts één generatie?!

Wat zijn we vandaag beter af, toch? Hehe. Het nieuwe feminisme. Glossy en tevreden. Vandaag kun je als vrouw -in het westen- gerust iets voor jezelf doen terwijl je man thuis stofzuigt of bij de kinderen blijft.

Ik hoor van vrouwen dat er niets meer is om ons druk over te maken. Dat we toch al ‘gelijk’ zijn (hmm… ik hoop van niet, man en vrouw zijn gelukkig zéér verschillend). Dat er niet meer gezaagd moet worden. Dat feminisme toch ook zo’n antiek woord is dat bovendien mannen afschrikt (de horror).

Zijn we vandaag echt beter af? Ik denk dat we er helemaal niet zijn. Ik spreek niet over de loonkloof (middeleeuws), gelijke kansen (talloze psychologische onderzoeken blijven aantonen aan dat mannen steevast als capabeler worden aanzien) en de dwang van de supervrouw: supermoeder, supermaagd, superbedgenoot, superkeukenprinses, super werkkracht, super alles. (Of het coole ‘top’. Topwijf, Topbitch, Topchick. Chick, wat letterlijk ‘kuiken’ betekent! Ik wil geen chick zijn, dank u).

Ik spreek over een basisrecht: veilig zijn. In een wereld waar moorden, verkrachtingen, huiselijk geweld en openlijke agressie tegen vrouwen dagelijks bedroevend nieuws is denk ik niet “dat we er zijn”. Vrouwen zijn niet veilig. Vrouwen worden overal onderdrukt. De kracht van vrouwen is nog altijd iets dat moet gereduceerd worden. Eén op drie vrouwen krijgt te maken met fysiek of sexueel geweld. Vrouwen durven in bepaalde wijken, ook hier in België, niet over straat lopen in de kleren die ze willen dragen. Elke twee minuten wordt er een vrouw verkracht. 4.5 miljoen mensen zijn slachtoffer van gedwongen sexuele uitbuiting, 98% daarvan zijn meisjes en vrouwen.
Hoe kunnen we dit goedmaken? Wat kunnen we doen?
Bewust worden. De leugen niet geloven. De leugen die zegt dat we niet genoeg en niet goed genoeg zijn. De gedachte verwerpen dat we niet bekwaam genoeg zijn. Met onszelf lachen als we denken dat we iets niet waard zijn. Onze wijsheid herontdekken, koesteren. De wijsheid van andere vrouwen zien en vieren. Samenkomen. Het vrouwelijke eren. Ons wat meer opwinden over de zaak. Be-woester worden, als het ware.

Het moment dat je in de spiegel kijkt en beslist dat je houdt van wat je ziet -dàt is het moment waarop je overwint.

En in die overwinning mogen we niet vergeten de mannen mee te nemen. Mannen en vrouwen samen moeten inzien dat wat goed is voor vrouwen, goed is voor iedereen.

Het is geen toeval dat ik zo van Kundalini Yoga hou: Kundalini is in essentie een bevrijdingsfilosofie, het feminisme is dat ook. Beide gaan over de damp van de spiegel vegen, het verhogen van je bewustzijn, het zien van de wereld met een frisse blik, het bewegen in de wereld vanuit een authentieke en gegronde plaats, een ankerpunt. Geen voortdurende bevestiging en bewondering nodig hebben.
Beide doen pertinente vragen ontstaan over identiteit en betekenis, beide zijn in staat tot sociale veranderingen.

Heb jij een hekel aan het F-woord? Geweldig, want het woord is niet belangrijk, het idee en de ambitie erachter wel, zie de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens:

“Elke mens heeft recht op leven in veiligheid”

Het is mijn vurige wens dat alle mensen, dus ook vrouwen, in veiligheid kunnen leven.

Wil je hiermee verder gaan? Probeer eens de Adi Shakti-meditatie. Adi Shakti is de primaire, creatieve, vrouwelijke energie. Sat Nam.