blog

Bezit je duisternis

veryverydark

Waarom werd je plots en onverklaarbaar zo onredelijk boos…

Toen die vage kennis je liet zitten voor een afspraak?

Toen die man waarmee je in een rij stond aan te schuiven een beetje onbeleefd deed?

Toen je kind zich van zijn gemakzuchtigste kant liet zien?

Het is niet altijd zo extreem. Waarom…

Kocht je toch dat paar schoenen die niet een beetje maar mijlenver boven je begroting gingen, hoewel je dringend rekeningen te betalen had?

Schranste je chocolade na een midweek groenten en zaden?

Zuchtte je stiekem diep en rolde je je ogen toen een vriendin weer eens ijdel deed?

Donkere kanten, iedereen heeft ze. De kleine 3-jarige tiran in mezelf die roept “maar dat heb ik niet verdiend!!” of pruilt “maar dàt was me toch beloofd?”.

Ik had ze vroeger frequenter, onverwachter en heviger. Toen ik ouder werd en onvermijdelijk bewuster, merkte ik vaker flikkeringen, snelle vonken van deze ongewenste kant. Op onverwachte momenten zag ik afgunst, ongezonde hechtingen, hebzucht, ijdelheid en blind ambitieus ego. Waar komt dit vandaan? Ik ben toch een liefhebbend mens, vriendelijk, compassievol, met alleen maar goede bedoelingen, bon, te impulsief nu en dan, een beetje gulzig en soms wellustig, dat ook.

Het antwoord kwam pas later, toen ik regelmatig begon te mediteren. Ik deed een schokkende ontdekking: er is geen magische mix om die negatieve uitingen te elimineren. De kern van de ontdekking was even simpel als onthutsend : die donkere kant, die schaduwzelf, die persoon die ik eigenlijk niet wil zijn is een intrinsiek aspect van mij. Dat ben ik. Dat ben ik ook, blijkbaar.

Wat gebeurt er psychisch als je je schaduwkant niet kent of erkent? Of erger: ontkent? Je gaat alle kwaliteiten of tekortkomingen projecteren op iemand anders.

Wat gebeurt er als je je schaduwkant wel erkent? Het wordt eenvoudiger om onbewuste gedragspatronen op te merken en te laten gaan, zonder dat ze je acties beïnvloeden.

Hoe dan? Door schaduwwerk: niet wroeten en wrochten aan die donkere kant van de maan, maar deze kant zeer bewust observeren. Alles wat er niet mocht zijn – van jezelf, je ouders, de wereld waarin je leeft- heel neutraal leren bekijken. Wat je te doen staat is die donkere kant naar je bewustzijn brengen, ze in feite eens goed verlichten. Het onbewuste bewust maken. Het sleutelwoord hier is “integreren”, afkomstig is van het Latijnse woord integrere:  ‘heel maken’. Om een innerlijke kwaliteit te integreren moet je bezit en verantwoordelijkheid nemen in plaats van negeren of ontkennen.

Moet je daarom diep gaan graven in een lang en pijnlijk proces? Ik denk van niet. Ik zeg dit niet omdat ik Kundalini-les geef, maar yoga kan helpen om meer te handelen vanuit bewustzijn dan vanuit angst. Kundalini Yoga provoceert de schaduwzijde om naar voor de treden. Daar zit weleens wat weerstand, het is soms vreemd, merkwaardig zelfs, uitdagend en bij momenten uiterst oncomfortabel: het pad leidt naar gratie maar is soms allesbehalve gracieus. Mediteren helpt, omdat het je leert gewoon te observeren. 

“Is dit allemaal niet navelstaarderig en narcistisch?”

Juist niet. Het maakt de dingen zoveel lichter omdat je veel minder onderdrukt. Je weet wanneer je vanuit je schaduwkant reageert en dat ontkracht onmiddellijk. Dat neemt scherpe kanten weg, voorkomt dat situaties escaleren. Dat is goed, dat is nodig, in een tijd waarin we met veel verschillende mensen, meningen en opvattingen moeten zien samen te leven.*

Ik betrap me er vaak op dat ik glimlach om mijn eigen reactie op iets onnozels. Mijn man zet zijn pantoffels altijd NAAST het schoenenkasje. Ik erger mij daar geweldig aan. Dat vind ik dan ook weer erg van mezelf, maar ik kijk naar mijn irritatie en weet: dat is de neuroot in mij.

 En ik zet de schoenen OP de kast.  Ah ja.

 

 “Whatever is rejected from the self, appears in the world as an event” (Carl Gustav Jung)

* Hetzelfde principe van ‘projectie van de schaduw’ is van toepassing op ons collectieve bewustzijn en dat zie je bij groeperingen, culturen, religies en hele naties, bijvoorbeeld bij oorlogen waarbij de ‘vijand’ in een zondebok verandert en ontmenselijkt wordt, kijk (helaas) naar het nieuws voor rampzalige internationale botsingen.

About the Author

Sigrid

Sigrid is psycholoog en yogaleraar. Zij is certified Kundalini Yoga, Slow Yoga, Restorative Yoga en Traumasensitieve Yoga Teacher en gek op het buitenleven.

Vind je misschien ook leuk

Geef een reactie