De kleine dingen

De popperige nekkrulletjes van mijn meisje aanraken

op een dag dat ze de stijltang vergat

Doet me mama voelen tot in mijn botten begot

Wilgenkatjes / de lente / aanstormend of al hier?

het waren lange miezermaanden

Krijg ‘t jeukend bloed en wil gaan dansen

Zoon die onverhoeds een klapkus geeft

net omdat het niet zo vaak meer is

Voel me geliefd, middenin die $,ù^!%µç puberstorm

Een mailtje. “Ik dank je”

geen dank alsjeblief!

En toch: verbinding

Langs de kant van de weg stoppen en foto’s nemen van een veld

zomaar. Voor mezelf. Voor de cloud, voor later misschien.

En die kleurloze vergadering voelen smelten in dat licht

Rotdag. De mat op. Vooral nu

naar het nulpunt

Licht hoofd en vroeg naar bed

Mijn man die me een kopje thee brengt op dat bed

al vele lievejarenlang

Maar elke keer indrukwekkend ontroerend

Mijn dochter die het maal bijkruidt

want zij is de betere kok

Zal haar man ook halfzacht staan kijken zoals ik nu?

Een vreemde man die vriendelijk naar je lacht, niet ‘ik wil je’-vriendelijk, oprecht hartelijk

zeldzaam, zonderling

Je mens voelen. Connectie.

Ik streef niet langer naar geluk.