Sigrid Niets dan de liefde dat telt
(Gustav Klimt)
Ik moet schrijven. Ik voel het aan de prikkende tintelingen in mijn kop, mijn keel die wil uitdrukken, mijn verstand dat nog wat voortvluchtig is.
Ik voel angst. Ik voel het als ik praat en luister met de moeders en de vrouwen.
Maar liet de dochter gisteren naar Leuven gaan want de examens zijn gedaan en het was al zo lang beloofd.
Ik voel dat er paniek is. Scholen in de buurt laten politie patrouilleren, 30 km van Brussel, “Allez, mama, da’s overdreven hé” (mijn jongste)
Ik voel dat er machteloosheid is. En kan nu niets doen dan iedereen naar het warme huis brengen, een goed maal koken en mediteren.
Ik voel verdriet. Jankte eens flink toen ik gisteren van de terreurzone naar huis reed en mensen langs de kant van de weg zag staan met kinderen en koffers. ’t Is zo dichtbij. En dat schokte mij, dat het dichtbije mijn verdriet scherper vorm gaf. Dat vond ik dan weer niet zo yogisch. Ik voel verwarring.
Ik voel golven van liefde. #ikwilhelpen. Er is nog niets verloren.
Ik voel opstandigheid. De juiste soort, Waheguru, ze gaan ons hier niet platkrijgen. Ik kus mijn dolk uit India.
Ik voel me dankbaar. Dat mijn man er is voor ons en op die dag nog bloemen kocht. En tequila. Tequila!
Ik voel compassie. Voor de hele mensheid. En ik besef hoe dàt klinkt. Het kan me niet schelen.
Ik voel geen haat
“Mama, haat jij de terroristen?”
“Ik haat niemand”
“Ook niet iemand die u haat?”
“Ook niet”
“Mmm, ik eigenlijk ook niet”
Wise girl.
Het tegenovergestelde van liefde is niet haat. Het tegenovergestelde van liefde is angst. Angst doet isoleren. Angst doet terugtrekken. Angst polariseert.
Angst vibreert op een lage frequentie en trekt ons weg van wat echt nodig is. Angst doet samentrekken, dieper het ego in en zaait nog meer pijn voor onszelf en de planeet.
We moeten verbinden.
We moeten samenkomen.
We moeten zingen.
Dansen. Huilen, samen, als het moet.
We moeten blijven koken, ook!
We moeten leven.
Bovenal moeten we blijven liefhebben. Open, met passie, enthousiast en aanvaardend.
Toch in die liefde gaan staan. Je herinneren wie je bent: uit liefde geboren.
Het is verleidelijk een klassiek Jezuske te doen volgend Paasweekend. Vrijdag verdwijnen en maandag weer herrijzen.
Maar ik ga lesgeven, dansen en frieten halen op de kermis. Ik hoop dat er veel volk is.
