Leer ons stil te staan

Ik lees allang geen glossy’s en blaadjes meer maar deze week moest ik ergens wachten en liep ik wat rond in een tijdschriftenshop.

De klassieke covers staarden me aan. Of beter: riepen me aan. Hitsten me in de meest dwingende taal op: Wat Je Moet Doen Om De Mooiste Kerst Aller Tijden Te Hebben, Hoe Je Familie Echt Te Verwennen, Hoe Kan Je Het Stralende Middelpunt Van Het Feest Zijn? Zo Kom Je De Feestdagen Door -als ware het een aanslepende ziekte.
Kers op de taart: Kerst Time Management in 10 Stappen.
Zoveel druk, zo’n hoge verwachtingen, zoveel spanning ook. In niet minder dan 3 tijdschriften zag ik artikels tegen de kerststress (het heeft een woord: stressmis!). Het wordt je gewoon aangepraat: geen last van stress, dan is er zeker iets mis.

En er is iets mis.

De meest statische tijd van het jaar komt eraan. De natuur ligt vrijwel stil, de dieren zijn in winterslaap, het leven rust. Deze onbewogen episode heeft zijn functie: het is een tijd om terug te trekken, krachten op te doen, het is de winterslaap. Ik zie het aan mijn lome kat, de verschrompelde hosta’s, de slapende velden. Maar wij blijven even waanzinnig rondtollen, zelfs nóg meer rond de feestdagen: keihard werken en dan keihard een feestprogramma afwerken -letterlijk nog meer ballen in de lucht.
De wereld slaapt evenmin en blijft maar roepen “Dit is belangrijk! Kijk hiernaar!” en wij…wij blijven toch elk jaar zomerzotten die doen alsof het geen winter is, als razenden tegen de natuur en de cyclus van de dingen.

Dit is een tijd van afscheid nemen en afronden. Voelen en zelfreflectie. Rusten en meegaan. In de leegte laat je Zelf zich zien.
Wij zijn natuur en daarom seizoensgebonden en daarom cyclisch. Geboorte, groei & bloei, oogst, dood, en dan opnieuw en opnieuw. De winter is de dood -even waardevol als de geboorte- en in de winter wordt de lente voorbereid. Je moet regenereren, helen zodat je nieuwe zaden kan creëren.  Ons lichaam heeft cycli van activiteit en rust, per dag en per jaar en daarom kunnen we niet blijven gààn in de winter zoals in de zomer. Dat maakt depressief.

Het is in de introspectie dat nieuwe dingen ontstaan.  Slaap genoeg, ga alleen wandelen, eet niet teveel, hou je yogapractice aan als je yoga doet, en vooral: mediteer. Alleen uit innerlijke rust komt echte verbondenheid en ik denk dat de kersttraditie daar eigenlijk om draait.

Mag je diep naar dat nulpunt gaan zodat je op het eind van de winter kan benoemen wat er moet geboren worden in de lente.

Tending my inner garden went splendidly this winter.
Suddenly to be healed again and aware that the very ground of my being — my mind and spirit — was given time and space in which to go on growing; and there came from my heart a radiance I had not felt so strongly for a long time.

(Rainer Maria Rilke)

Kijk hier voor een meditatie die je thuis kan doen