Ambetant Overmand: emoties op de mat

Woensdagavond, yogales.
Het fysieke stuk van de yogales is bijna afgelopen, de inspanning hangt voelbaar in de lucht, de set bevat wat uitdagende houdingen en ik zie dat iedereen zijn grens opzoekt maar er niet overgaat. In de laatste houding, baby pose, waarbij je focus naar binnen gaat en je je overgeeft aan wat er is, begint een student te snikken.

 
Ik wil niet huilen
Een week later stuurt de student me een mailtje. Dat ze een tijdje niet naar de yogales zal komen, dat ze begreep dat er iets aan het gebeuren was, maar dat ze niet meer ging terugkomen tot het voorbij was. “Want wat als ik weer begin te huilen? Wat gaan de andere studenten denken? En waarom gebeurt dat altijd in de yogales? Ik kom om een paar uur te ontspannen, niet om te zittten wenen.”

 
Waarom komen er dingen los?
Als je je weleens emotioneel hebt gevoeld tijdens een yogales, dit is waarom: terwijl we ons lichaam bewegen in de houdingen, draaien en wringen we letterlijk stilstaande emoties uit ons lichaam. Omdat het lichaam emoties opslaat, creëert het ademen en bewegen letterlijk ruimte om deze gevoelens te verwerken. Soms zijn bepaalde plaatsen zo strak en gespannen omdat we daar gevoelens vasthouden, we scenario’s opnieuw afspelen in onze mind of omdat we vasthouden aan kwaadheid, wrok, bitterheid. Zelfs al denken we dat we dingen hebben vergeven of losgelaten op een rationeel niveau…dan stelt de yogales je onomwonden de vraag:

“Heb je het echt laten gaan?”

Als je denkt dat dit hippie/new age nonsens is, denk dan eens aan je verstijfde schouders na een stressvolle periode of de vlinders in je buik als je verliefd bent, of je darmen die zich vastknopen als je veel spanning ervaart.
In een les buig je achterover (je opent je hart), je buigt voorover (je geeft je over) je maakt je hamstrings los (je leert loslaten), je opent je heupen (je maakt verdriet los), je werkt op je lever (je laat boosheid los), je chant (je ontdekt je ware stem), je mediteert (je maakt de boel bewust). Je lichaam is je onderbewuste mind, als het ware.
Als je werkt met het lichaam, werk je ook met de mind en het energiesysteem, want dat is de brug tussen lichaam en mind. Ons ego (de mind) houdt ons weg van negatieve emoties, bij wijze van overlevingsinstinct, het ego ziet dit als schadelijk eerder dan als bevrijdend. Door te bewegen, te chanten en te ademen geeft het ego de controle af en kan de energie vrijer stromen.

Emoties zijn een soort energie en emotionele doorbraken kan je dus zien als een duidelijke aanwijzing van vooruitgang in persoonlijke en spirituele groei.
Soms is het duidelijk iets uit je verleden dat zich eindelijk oplost. Een student vertelde dat heel oud verdriet in vele uren op de mat laag voor laag werd afgepeld tot er niets meer van overbleef behalve een zeldzame, ietwat melancholische herinnering. Soms is het plots, spontaan, lijkt het van nergens te komen, als een storm die de dijk doorbreekt. Het onderbewuste laat dan iets los wat daar al te lang huisde, het is niet altijd afgetekend.
Dat kan gebeuren tijdens de les, of erna, als je in de auto zit of de afwas doet, een lied hoort op de radio, een mantra zingt, je kindje in slaap wiegt.

 
Kundalini Yoga
Als alles stroomt, kan de oorzaak van je blokkades naar het bewuste komen in plaats van het onbewuste en kan je ze dus ook overstijgen. Makkelijker gezegd dan gedaan, inderdaad, want onze eigen weerstand tegen deze emotionele kwesties is wat de blokkades veroorzaakt!
Daarom is er Kundalini Yoga: een technologie die je veilig toch doorheen die beperkingen helpt. Ervoor zorgt dat de dingen naar de oppervlakte borrelen.

 
Dit kan je doen
Ten eerste: besef dat het allemaal van tijdelijke aard is. Wanneer je een oefening uitvoert, dan weet je dat je daarna armen kan laten rusten en het ongemak dan voorbij is. Net hetzelfde gebeurt bij emotionele onbehaaglijkheid: als je je verdedigingsmuur laat vallen, lossen dingen zich op. Na verloop van tijd merk je dat je veel meer ‘goede momenten’ hebt en minder ‘ambetante momenten’. Je merkt dat er dingen veranderen in je houding en in je leven, misschien op manieren die je niet had gedacht (de mind!). Het komt allemaal neer op de practice. Kundalini Yoga is een reis, en met wat vastberadenheid vind je prachtige parels op die reis.

Maar ook:

• Hou een dagboek bij. Een dagboekje kan helpen om je gewaar te zijn van de veranderingen. Zo leer je ook het verschil tussen pijn en ongemak.
• Ga naar de weerstand. Je doet fysieke oefeningen en daarbij geeft het lichaam weerstand en wil soms niet meewerken. De mind begint te jeuken, te irriteren, emoties komen naar boven. Op dat moment willen veel mensen weglopen van hun yogabeoefening. Maar… dit emotionele ongemak is een teken dat er dingen aan het verschuiven zijn. Dus in plaats van dan op te geven, moet je net doorzetten, jezelf toestaan door die beginnende transformatie te gaan.
• Sta genezing toe. Loop niet weg van het ongemak, dat gaat bedaren, echt waar. Heb vertrouwen in de reis. Kies een genezende meditatie of…
• Praat met je leraar. Ga niet op eigen houtje YouTube-filmpjes volgen. Spreek.
• Ontwikkel je eigen dagelijkse practice. Jawel, meer Kundalini Yoga en meditatie om de pijn te verzachten, niet minder! Doe je drie minuten meditatie per dag, ga naar 7, 11 of 31 (als de meditatie het toestaat). In het begin nemen de emoties misschien toe, maar ze zullen al snel beginnen oplossen.

Wat nu?
Nu… niks. Er hoeven geen megatransformaties te gebeuren. Je moet er niet per se naartoe werken. Het gebeurt gewoon als je regelmatig yoga doet. Vaak is een les pure ontspanning en loop je op een violette wolk naar buiten. Soms voel je je bevrijd. Soms leeggemaakt. Soms vol energie. Of in jezelf gekeerd. Je beseft weleens dat er ergens nog wat werk zit…en nu en dan weet je dat er iets is losgemaakt. Dat kan gepaard gaan met een korte periode van je verdrietig voelen of huilen als die emoties naar boven borrelen. Nadat je de emotie bewust hebt gemaakt, geconfronteerd, is het vrijgelaten en kan je je verfrist en opgeruimd voelen en verder gaan.  Dus laat het gebeuren. Er zit zoveel groei in het laten gebeuren.

 
Mijn eigen practice is heel anders dan zeven jaar geleden, toen ik begon met Kundalini Yoga. Ik deed jarenlang alsof alles prima met me ging, zelfs al was dat niet het geval, ik had geleerd mijn gevoelens nooit te delen zelfs al leed ik, ik was toch immers sterk als staal. Ik hield wel wat bij mekaar. Het gaf me rugpijn, eetproblemen, het onvermogen om te ontspannen en een resem shit. En karma. Daar ben ik gelukkig van verlost, maar alleen na talloze momenten van loslaten… van opgekropte, opgeslagen, weggestopte emoties. Die eerste maand Kundalini Yoga kon ik zelfs mijn ogen niet dicht houden in de relaxatie, bang voor wat er zo huiddicht onder de oppervlakte zat. Angstig dat dat pantser zou gaan smelten (wat ook gebeurde). Maar de reis ging verder, dieper, inniger en nu nog ervaar ik als bij toeval grote verlossing en opluchting van iets dat ik niet altijd hoef te benoemen.

 
Het is waar: you’ve got to feel it to heal it
…en niet alle tranen zijn van verdriet.