Sigrid Ik heb niets tegen geurkaarsen en badzout! Een lekker warm bad met een goede scheut spul kan heerlijk ontspannend en een moment van verwenning zijn.
Zelfzorg is trendy. Maar voor jezelf zorgen lijkt gereduceerd tot dat warme bad, die lange wandeling of 3 minuten bewust ademen. En alweer iets waarin we goed moeten worden.
Een wereld waarin zelfzorg een modieus onderwerp moét zijn, is dat niet een wereld die ziek is? Waarin zelfzorg iets is dat we moeten ‘gebruiken’ omdat we zo volledig uitgeput zijn dat we steeds opnieuw een dringende verlichting van de druk nodig hebben?Zelfzorg is eigenlijk vaak niet zo magazine-achtig mooi. Het is grenzen stellen, het is gezond koken voor jezelf, genoeg slapen. Het is niet langer weglopen van je problemen en allerlei afleidingen een oplossing noemen.
Ik lees nog maar weinig tijdschriften omdat ze zo bedrieglijk zijn. Zo “smeer een crème en laat alle zorgen van je afglijden”. Wellnessdope die aanmoedigt ons te wentelen in een soort consumenten-zelfzorg, afgesneden van échte zelfzorg die weinig te maken heeft met ‘jezelf verwennen’ en alles met keuzes maken die goed zijn voor je langetermijn-welzijn. Echte zelfzorg ziet er soms een beetje lelijk uit, zoals zweten en puffen, een vriend vertellen dat de vriendschap over is, ‘nee’ zeggen. Je mislukkingen en teleurstellingen in de ogen kijken. Bewust omgaan met spaarzame tijd. Dus misschien wat vaker dàt doen wat je misschien helemaal niet wíl doen.
Het is een manier vinden om jezelf te aanvaarden zodat je niet voortdurend uitgeput bent door de hele tijd alles te willen zijn en daar dan steeds weer van te moeten ontsnappen. Het is geen huisparfum, geen brownie, geen gin-tonic. Het is de keuze maken om een leven te bouwen waar je niet voortdurend ontsnapping uit nodig hebt. Een leven kiezen dat goed voelt boven één dat er goed uitziet. Luisteren naar je hart. Eerlijk zijn met jezelf. Prioriteit geven aan wat écht belangrijk is. Weten dat badzout en geurkaarsen prima middelen zijn om van het leven te genieten –geen manieren om eraan te ontsnappen.
We kunnen niet praten over zelfzorg zonder te praten over zelfliefde, eigenwaarde en zelfreflectie. Je kunt de hele dag chanten, drie uur mediteren en groen eten, maar als je niet voor jezelf kunt opkomen in situaties waarin je je behoeften verraadt, beoefen je dan echt radicale zelfzorg?
Voor jezelf zorgen is een goede ouder zijn voor jezelf. Je eigen kopje genoeg vullen, zodat het overvloedig overloopt naar anderen. Voor jezelf zorgen kan dan weleens het grootste geschenk zijn voor de mensen om je heen.
En daarom is echte zelfzorg nooit zelfzuchtig.
Ik was geïnspireerd door het artikel van Brienna West
