Sigrid Negen jaar geleden liep ik de plaatselijke Kundalini Yoga-studio binnen en vertrok 90 minuten later met maar één vraag: “Waar ging dàt allemaal over?”
Kundalini Yoga kan een echt vreemd lijken als je er pas mee begint.
Dat geldt voor bijna iedereen die eerste weken en dat is normaal, iedereen die voor het eerst een yogales binnenstapt komt met een mandje verwachtingen over ‘hoe het zal zijn’ (en het is nooit wat er in dat mandje ligt – dat geldt voor alles in het leven).
Kundalini Yoga is erg ervaringsgericht en daarom moeilijk te omschrijven. Daarom vertellen vijf yogi’s hier open en vrij over die eerste tijd. Hun weerstand. Hun bedenkingen. Hun eigen woorden.
Niet om je te overtuigen yoga te gaan doen, jij moet je gevoel volgen!
En yoga is vooral: ervaren. Jouw ervaring.
Maar soms moet je iets tijd geven en is een beetje geduld echt het enige wat je nodig hebt.
Ook voor dit artikel, misschien. Het is een long read 🙂
Lieve vertelt…
“Zo is het wel makkelijk yogales geven”
Zomer 2016 – Yogafestival
De ruimte was groot en aangenaam. Een voormalige kerk. En vooraan op een hoog podium zat een goeroe-achtig figuur in het wit met een tulband, een baard en duidelijk een aantal fervente aanhangers op de eerste rij die ook in het wit gekleed waren.
Vreemd.
Ik zette me achteraan want er zat al behoorlijk veel volk. Van daaruit had ik een zicht op de volledige ruimte en op de vele yogi die aanwezig waren. De sessie begon met een soort ‘gezang’ om in te tunen. De mensen vooraan waren duidelijk mee. Ik begreep niks van de gezongen woorden.
Sanskriet zeker?
En die goeroe deed eigenlijk niets anders dan instructies geven. Zelf deed hij niet mee.
Zo is het wel makkelijk yogales geven.
Wat toen volgde zou ik later herkennen als een aantal opwarmingsoefeningen en een kriya. Toen leken me het vooral een aantal rare opdrachten die ik totaal niet herkende uit mijn vroeger yoga-ervaringen.
We moesten dansen.
O mijn god, wat sta ik hier te doen, en wat duurt dat hier lang. De rest is duidelijk meer enthousiast. Die doen dit zeker al langer. Ik voel me belachelijk.
We deden een aantal dingen waarvan ik later zou weten dat het ‘bodydrops’ en ‘frogs’ waren.
Hoe lang nog? Dat is hier duidelijk een les voor gevorderden. Ik zit hier verkeerd. Stond dat zo wel op het programma?
Er volgde nog een relaxatie en een meditatie. En dan werd er nog eens gezongen. Iets Engels dit keer. En daarna iets dat klonk als saaaaaaaaaat nam.
Neen, die Kundalini Yoga is duidelijk niks voor mij. Straks naar de Yin-yoga en hangmatyoga. Dat zal beter zijn.
In het najaar van 2016 kwam ik op mijn zoektocht naar goede yogalessen in de omgeving van mijn woonplaats de website van Bliss Yoga tegen.
Ziet er wel goed uit. Interessante artikels ook. En eigenlijk wat ik zoek: een yoga die dieper gaat dan alleen het doen van wat houdingen en relaxatie. Zou ik toch eens proberen?
De lessen waren volzet dus ik zou nog tot november moeten wachten vooraleer ik mijn eerste les kon volgen.
Ook nu zat de teacher vooraan in de ruimte. In het wit. Met een tulband. En ze deed niet mee. Maar er kwam uitleg waarom dat zo was. En ik leerde hoe een les in elkaar zat en wat de mantra’s betekenden en dat de betekenis eigenlijk niet het belangrijkste is maar dat ze iets met je doen, die mantra’s. Ik ging naar huis na die eerste les en als mensen vroegen hoe het was geweest zei ik dat ik het nog niet zeker wist, of het wel iets voor mij was: die hoofddoek, dat wit, die mantra’s, die afmattende bewegingen, was dat wel goed voor mijn lijf?
Maar ik schreef me in voor de volgende lessenreeks, en de volgenden, en een aantal workshops, en de yogaweek. Ik was verkocht.
Lente 2018
Mijn mind schiet nog altijd af en toe alle kanten op en als ik de aankondigingen op Facebook zie twijfel ik soms om te gaan omdat ik denk dat het weer een heavy les zal zijn. Maar elke keer weer ben ik dankbaar dat ik geweest ben. Ondertussen hou ik van de vaste structuur van de lessen, de teacher, het intunen en afsluiten, de afwisseling, de verrassing, de onderliggende filosofie, de yogische lifestyle, het afzien en de ontlading, de relaxatie en de meditatie, de mantra’s, de thee en de groep en nog zoveel meer. Ik heb het gevoel dat er nog een schat aan informatie en levenswijsheid te ontdekken valt en dat ik daar de rest van mijn leven zoet mee zal zijn. Ik kijk er naar uit.
Kundalini, het doet wat met een mens.
G vertelt…
“Help, wat doe ik hier?”
Ik naar een yogales? Hoe raar is dat. En dan nog wel Kundalini. Eigenlijk weet ik niet goed wat het is maar ik heb erover gelezen en word heen-en-weer geslingerd tussen wel-en-niet gaan. Maar mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld en wint het van mijn verlegen zijn.
Les 1 : Bloednerveus en met vele vragen waag ik mij eraan. Ik probeer met een open geest en hart te vertrekken.
Oei, vooraan in de lesruimte zit iemand met een doek om haar hoofd! Shit zeg ! Begint al goed. Kan ik nog terug? Mijn hart bonst in mijn keel. Ze stelt zich voor als Sangeeta én er is iets aan haar dat mij onmiddellijk een warm gevoel geeft.
Wanneer de les begint wordt er gezongen met de handen tegen elkaar en de ogen gesloten. Is dit religie? Is dit een soort godsdienst?
Tweede shit zeg ! Wat een rare toestand. Er wordt iets onverstaanbaars gezongen , de anderen blijken perfect te weten wat ze zingen. Help, wat doe ik hier?!
Opstaan en weggaan durf ik niet. Oké, anderhalf uur en dan weg om nooit meer terug te komen. Het echte werk begint. De oefeningen zijn pittig en bijzonder zwaar. Ik kan dit niet ! Ik ben niet lenig. Ik loer links en rechts maar de rest blijkt zich niet echt van mij bewust. Ik ben mij des te meer bewust van hen.
En dan opeens is het net of iemand de waterkraan helemaal open draait, de tranen rollen over mijn wangen, ik kan niet stoppen met wenen. Derde shit zeg! Ik wil stoppen met wenen maar kan niet.
Ik voel mij heel de les onwennig en bijzonder klein. Als de les gedaan is wordt er weer zo raar gezongen. Ik hoor daar zeggen dat je dat na een paar lessen automatisch mee zingt. Zal wel zijn ! Ik ga dat nooit kennen, trouwens wil ik dat wel kennen? Toch wel een groep rare mensen hier bijeen. Ik ben geen groen madame, ik draag wél make-up, scheer wel mijn haren waar het maar mogelijk is én ben zo stijf als een plank. Hoor ik hier wel thuis ?
Vierde shit…
Na de les ben ik bijzonder ontspannen en rustig. Het ingehouden wenen is héél pijnlijk geweest maar nu voel ik mij stukken lichter. Er is iets met mij gebeurd. Ik kan niet goed omschrijven wat maar het is in ieder geval een aangenaam gevoel.
Ik blijf thee drinken ( ik drink zelden of nooit thee) en ervaar dat Sangeeta en de anderen toch ook wel best normale mensen zijn met dezelfde dagdagelijkse beslommeringen dan ik.
Wat vond ik er nu van? Wel in ieder geval heb ik het gevoel dat ik het zeker nog een kans moet geven en ben ik van plan om nog eens te komen. Het zindert na en heeft mij deugd gedaan. Hoe of waarom kan ik niet goed zeggen.
Ondertussen is dit zo’n 2.5 jaar geleden. Ik ben nog altijd geen groen madame en nog steeds zo stijf als een plank. Maar ik ben zo blij dat ik mijn gêne overwonnen heb en dat heeft best wat tijd gekost. En ja hoor, ik kan ook mantra’s zingen en ken ondertussen ook de woorden waarmee een les begint en waarmee ze eindigt.
De shit is veranderd in Wahe Guru ! Kundalini is voor mij een groeiproces met groeipijnen maar waar je zo enorm veel van terug krijgt. Het is zo bijzonder om gewoon op je mat te zitten en te zijn . Er is geen enkele verwachting waaraan je moet voldoen . Voor mij blijft het wel een stuk van mezelf dat ik niet zomaar met iedereen kan en wil delen.
Voor mij is er een leven voor en na de Kundalini. Kundalini is mijn gids op mijn levenspad. Een gids die naast mij loopt, die mij helpt, die mij regelmatig zwaar confronteert met mijn ego.
Kundalini is een hulpmiddel , een soort leesbril voor de kleine letters die in de gebruiksaanwijzing van het leven staan.
Wat ben ik blij dat ik na die eerste les ben terug gegaan, wat ben ik blij dat ik mijn vragen en onzekerheden voorgelegd heb aan Sangeeta en aan medeleerlingen.
En als ik ergens thuis hoor is het hier wel !
Seva Dass vertelt…
“Best spannend en ook wat raar”
Het is precies een jaar geleden dat onze wegen zich kruisten. Op 25 mei kwam ik zomaar aangewaaid in een workshop ‘Energie en Vitaliteit’, niet wetende wat me te wachten stond. Het was best spannend en voelde wel wat raar, eerst dat intunen en dat taaltje waar ik niets van verstond. En dan die oefeningen, waarvan sommigen best uitdagend zijn. De vuurademhaling!! Dacht dat ik het nooit zou kunnen, maar oefening baart kunst…
Tegelijk voelde het ook als thuiskomen. Back to basics, waar het allemaal om draait. Ik heb sindsdien geen les van gemist. Al lukt het me nog steeds niet om comfortabel in easypose te zitten, ik weet dat kundalini yoga voldoende alternatieven voorziet om de oefeningen mogelijk te maken naar ieders mogelijkheden. Mijn leven is sinds een jaar wel veranderd. Ik voel me elke dag groeien, het lukt me beter om dingen los te laten en me niet meer druk te maken om banale of minder banale dingen. Ik heb meer geduld met mensen en probeer hun steeds van hun beste kant te zien. Het is ook bijzonder om deel te mogen uitmaken van de community met veel fijne mensen.
De dingen die die eerste lessen zo raar of moeilijk leken, zorgen net dat ik tot mijn Zelf kan komen.
A vertelt…
“Ik dacht dat ik verkeerd zat”
Ik vond mijn weg al niet, toen ik al de schoentjes zag staan dacht ik “hier is het” en met een bang hartje ben ik de trap opgegaan … hoorde het gezang , dacht al dat ik toch verkeerd zat. Maar het warme welkom maakte dat ik een plaatsje innam.
Ik moest echt wennen en gaf mijn ogen de kost … kende het eigenlijk helemaal niet … had ooit 30 jaar geleden in de sporthal in Mariakerke Gent yogalessen genomen maar ook snel mee gestopt, we moesten verschillende poses aannemen en daar stopte het ook, geen verdere inhoud, dat was hier helemaal anders anders.
De kleren moest ik al eens goed bekijken, de mensen , het gezang, het geluid van de ademhaling vond ik heel vreemd en de oefeningen? Daar bakte ik niets van .. en moeilijk amai ! Ook de leraar moest ik bekijken zo puur .. zo rustig .. , zo een mooie huid .. dat wilde ik ook.
Ik vond het heel apart dat op een zaterdagochtend achter de muren van een mooie ‘schuur ‘ zoiets apart geweldig gebeurt. De eerste keer ben ik niet gebleven voor de thee .. dit was teveel .. 😀 Maar mijn besluit stond vast, dit wil ik blijven doen…
En nog steeds bak ik niets van de oefeningen en toch doet het mij heel veel deugd en dat is dan toch de bedoeling, niet ? Het is telkens opnieuw een verrassing wat de les gaat brengen en is altijd zo verschillend.
Iedereen lachte met mij, zaterdagochtend yoga … ik ? 9 u ? Dat zullen we nog zien.
Maar doet mij heel veel deugd de lessen te mogen mee volgen, de laatste jaren gingen er bij mij enorm chaotisch aan toe, was echt mijn pedalen kwijt, dankzij de lessen en de tijd kan ik alles terug een plaats geven.
Karen vertelt…
“Gewoon op een matje liggen”
Ik liep bijna weg uit die eerste les. Ik had mij voorgesteld dat ik wat ging liggen en stretchen op een matje met zenmuziek. Wat was dat hier? Ik voelde veel weerstand toen de groep begon te zingen. Of chanten, haha. Maar ik ben toch gebleven want ik was eigenlijk wel nieuwsgierig.
Na de les dacht ik “Wat een raar iets” maar voelde ik me echt heel goed. Lichter en vrijer. “Die yoga werkt precies wel” dacht ik nog. De leraar zei dat Kundalini Yoga heel snel werkt en dat is waar. De yoga is voor iedereen en in de les zitten inderdaad ook mensen van allerlei soort, leeftijd,…
Ik zie de yoga als een geschenk van duizenden jaren geleden dat nu in onze moderne wereld komt omdat er nood aan is. En zo zie ik ook het ‘naar de yogales gaan’. Ik heb het nodig en eigenlijk kan het me niet schelen welke oefeningen we doen. Het is mijn persoonlijke ervaring over hoe ik me voel na een les die me zegt “doe dit regelmatig”. Als ik op de mat ga zitten om Kundalini Yoga te beoefenen, ga ik neerzitten met mijn ziel, zo voelt dat. De wereld heeft plaatsjes van verbinding en verdraagzaamheid nodig, plekjes waar je naartoe kan gaan en technieken vindt die je helpen bij het ontdekken van je essentie.
Kundalini Yoga, het is anders en soms gewoon raar en toch op één of andere manier vreemd perfect voor de tijd waarin we leven.
Ga jij voor het eerst les volgen?
Wees open minded
Wis alle verwachtingen en free your mind van zorgen zoals: ‘wat gaat er in de les gebeuren’ of ‘wat als ik het niet leuk vind’. Hoe opener je bent, hoe meer je ontvangt. Misschien ontdek je iets geweldigs. We hoeven alleen maar alert te zijn en open te staan voor nieuwe dingen die gebeuren.
ervaring en lenigheid zijn onbelangrijk
Het gaat erom te erkennen waar je je bevindt en waar je wil zijn, terwijl je van het proces geniet zonder vergelijking met anderen. Het gaat er niet om hoe ver je naar beneden kunt buigen of hoe goed je bent in een houding, het gaat erom dieper in jezelf te gaan terwijl je oefent. Het is volledig een interne oefening. Om die reden doen we Kundalini Yoga met gesloten ogen!
oefen met regelmaat
De voordelen van yoga pluk je in elke les en op de lange termijn kan een ‘transformatie’ in lichaam, geest en hart optreden, wat leidt tot een betere kwaliteit van leven. Je evolueert altijd, maar als je regelmatig oefent, raak je echt betrokken in het proces van transformatie en dat kan onvoorstelbare voordelen in je leven brengen. Het leven begint binnenin en yoga geneest ook van binnenuit. Wees geduldig.
wees nieuwsgierig
Vraag je leraar wat je zou willen weten of wat je kan doen om je te helpen verder te gaan met de yoga. We zijn altijd blij om je in de les te hebben en je te helpen met je groei. Er zijn misschien obstakels of weerstand, ja. Weet dit: elke angst die opkomt in de vorm van weerstand kan juist ook deel kan uitmaken van het transformatieproces.
vertrouw
Kundalini Yoga kan een ‘speciale’ techniek lijken: houdingen, bewegingen, mantra’s, chanten, meditaties, diepe ademhaling enz…
Maar in feite is het een oefening waarin je je echt opgetild en verbonden voelt. Het is een authentieke praktijk die vrede, balans en liefde brengt. Als je het proces vertrouwt, wetende dat het geneest, verjongt en je gezondheid schenkt, zou je er weleens van kunnen gaan houden…
Voel je welkom. Weet dat er altijd voor iedereen een eerste keer is.
