Ik heb geen concurrenten

Je zou de titel op twee manieren kunnen interpreteren: Ik vind mezelf zo goed en zo hors catégorie dat ik geen noemenswaardige ‘concurrentie’ heb.
Of: ik zie andere yoga-leraren niet als concurrenten. Mijn insteek is de laatste. Er zijn natuurlijk andere yoga-leraren in de buurt waar ik lesgeef, gelukkig maar, maar ik zie ze niet als concurrenten. Anderen mij misschien wel, maar dat is hun stuk.

Niet yogisch

Gisteren las ik een stuk over concurrentie bij een business coach voor yogaleraren. Over uitgaan van je eigen kracht, je mindset veranderen en iedereen in zijn waarde laten. Maar ook over: de markt, hoe je te onderscheiden en hoe meer geld te verdienen per student (!). En ook gisteren maakte iemand me er op attent dat een student van mij reclame maakt voor haar eigen lessen op Facebook, in de buurt van waar ik lesgeef.

“Dat ik dat toch moet weten. Want ze volgt toch les bij u”.

En ook gisteren vroeg iemand me of ik nog wel met hen wilde werken als er ook iemand anders zou komen yogales geven in die ruimte. ’t Zal de volle maan van volgende week zijn.

Concurrentie. Competitie, mededinging, rivaliteit, wedijver, proberen iemand op een bepaald gebied te verslaan. Zoveel strijd, waarvoor?

Het voelde mij, hoe zal ik zeggen, vreemd of zelfs unheimlich aan.

Maar ik voelde tegelijkertijd een enorme dankbaarheid voor hoe we hier in Kundalini Yoga naar kijken. Zo bevrijdend, wah!

Vissentijdperk

We komen uit het Vissentijdperk en maken volop de transitie naar het Watermantijdperk. Het Vissentijdperk werd geregeerd door competitie, maskers en ambitie, gebiologeerd als we waren door status in plaats van door onze inborst. Mensen probeerden vooral indruk te maken en we werkten allemaal onder het zero-sum paradigma: de winst van èèn persoon betekent het verlies van een ander. In dit tijdperk werd mensen ook verteld wat ze moesten geloven en wie ze moesten volgen.

“Maar dat ís gewoon zo” was een veel voorkomende rechtvaardiging om systemen en structuren in stand te houden.

Gedurende ongeveer 2000 jaar werden we geregeerd door de Vissen-energie van dualiteit, wedijver en angst.

Watermantijdperk

Volgens de leer van Yogi Bhajan vond de verschuiving van het Vissen- naar het Watermantijdperk plaats in 2011. Snelle wereldwijde veranderingen in wetenschap, politiek, economie, technologie en ecologie luidden de overgang naar het Watermantijdperk in. Niet zonder slag of stoot werd deze transitie een complete verschuiving in energie: corruptie, informatie-overload, ineenstorting van systemen, innerlijke leegte en depressie. De verandering is niet in aantocht, ze is hier, sla een krant open.

• Het Watermantijdperk wordt geregeerd door bewustzijn, informatie en energie, er zijn geen geheimen. Dus we houden niks achter, we delen, we werken samen
• In het Watermantijdperk geloven we in onze ervaring van het Oneindige en onze intuïtie begeleidt ons hierin, altijd. Dus zijn we niet bezig met the next big thing. En al zeker niet met wat de anderen doen
• Schoonheid is gebaseerd op innerlijk karakter, niet op uiterlijk. Dus we zijn niet meer bezig met vergelijken. We bekampen niet, we heffen mekaar op
• Waarden zijn gebaseerd op integriteit, dienstbaarheid en mededogen, niet op bezit en hebzucht. Dus we weten: als een student hier niet hoort, dan wellicht in een andere energie, bij iemand anders
• We zijn een leidende kracht voor verandering, om de status-quo uit te dagen, om vooruit te komen als mensheid, niet om anderen te beperken of te controleren
• We worden geroepen om wijsheid te verkiezen boven intellect, liefde boven angst en verbinding boven afgescheidenheid

Om verandering te creëren moeten we als één samenkomen. Het is een tijd waarin een appèl gedaan wordt op de waarheid, om op te staan en samen te komen. Terwijl we in het Vissentijdperk anderen observeerden, beloerden en na-aapten, respecteren we in het Watermantijdperk ons eigen bewustzijn en volgen dàt devoot. Niet elke seconde, misschien, maar we doen ons best.

Want waarom gaan we in competitie? Waarom ga jij in concurrentie? Voor liefde? Voor aanvaarding? Om te winnen? Voor geld? Uit gewoonte? Om te overleven? Voor je eigen grootsheid? Voor erkenning? Voor roem?

Dus?

Dus er is helemaal geen concurrentie. Want we wedijveren niet, we streven samen naar een bewustere wereld. Er is geen rivaliteit als er een gemeenschappelijk doel is. Er kan geen sprake zijn van een strijd als we voor hetzelfde doel vechten.

Morgen begint opnieuw een groep studenten aan de teacher training, een aantal van hen zijn student bij mij. In Kundalini Yoga leidt de leraar de nieuwe studenten mee op, want de leraar zegt tegen de student “Word 10 keer beter dan ik”. Je geeft vertrouwen, je laat je studenten jouw les geven als je eens niet kan -want je weet dat het niet om jou gaat- en je hecht niet aan het aantal studenten in je les, want dat komt en gaat. We come to go. We all come to go.

Wist je dat concurrent is ontleend aan het Latijnse concurrere: samenlopen, samen lopen voor iets. Van com– ‘samen, met’ en currere ‘rennen’?

Dus: zullen we?

Middenin deze kolossale golf van transformatie en in de geest van Waterman, sàmen lopen?