Met toestemming en met dank.
De duur van de beschreven trajecten is het aantal dagen van het begin tot het einde van de therapie
De dokter zegt dat ik burnout heb
M is 43 en kreeg van haar dokter de diagnose burnout. ‘Rock bottom’, zoals dat heet, zonder energie gevallen, het lichaam is op en zegt stop. We starten de therapie met mogen en leren diep te ontspannen, want dat heeft M eigenlijk nooit kunnen en mogen doen van zichzelf. Tijdens de therapie worden een aantal oude patronen, zoals een rol als drager in het gezin waarin ze opgroeide, bewustgemaakt en losgelaten. In een tweede blok van 40 dagen werken we aan het aangeven van grenzen en prana (levensenergie) opdoen en balanceren.
M is terug aan het werk en komt nog maandelijks één keer langs om de vinger aan de pols te houden en mediteert sinds de therapie ook dagelijks.
Ik heb chronische pijn
L komt op consultatie wegens chronische pijnklachten aan de schouder die normaal functioneren ernstig belemmeren. De klachten zijn neurologisch van aard (neuropatische pijn) en ongeneeslijk, wat vele onderzoeken in het ziekenhuis hebben bevestigd. L gaat aan de slag met een protocol van yoga en meditatie dat gericht is op het versterken van het zenuwstelsel waardoor de pijnprikkels afnemen en de cognitieve associatie met de pijn vermindert. Ook wordt er een ontstekingsremmend dieet gevolgd voor 20 dagen. L blijft na de therapie wekelijks een groepsles bijwonen en past de oefeningen goed aan aan de mogelijkheden van zijn lichaam.
L vertelt: “Ik was vrij sceptisch in het begin, maar mijn kinesist zei dat ik het eens moest proberen. Al na een week sliep ik beter en had ik het gevoel dat de pijn mij minder beheerste, ik kon ernaar kijken. Ik kon het uiteindelijk ook aanvaarden en daarin lag de opluchting: de pijn werd kleiner en minder en nu heb ik het gevoel dat ik alleen verder kan”
Ik leef mijn leven niet
V heeft een succesvolle carrière in een multinational, een lieve man en drie kinderen, grote materiële rijkdom. De laatste tijd ervaart ze gevoelens van leegte en zinloosheid, ze huilt heel regelmatig zonder te weten waarom. Ze is daardoor ook meer gaan drinken, het drinken ‘helpt’ om de leegte minder te voelen. We starten een traject waarin meditatie en connectie met zichzelf een centrale plaats inneemt. Er is bij V aanvankelijk veel weerstand tegen het mediteren en ze vindt het moeilijk om dagelijks de oefening te doen, toch zet ze door. De meditatiepractice en de wekelijkse sessies maken kwesties bewust die V jarenlang heeft weggestopt en die haar verhinderden het leven te leiden dat bij haar past. We werken aan het bewustmaken en integreren van oude pijn en emoties en in een tweede fase introduceren we stevig lichaamswerk in de behandeling. V verliet haar carrière en heeft nu een creatief beroep waar ze naar eigen zeggen het gevoel heeft te zijn thuisgekomen: “waar alles wat ik goed kan en wil doen samenvalt en waarbij ik ook nog eens mensen blij kan maken. Het is niet gemakkelijk geweest, maar wel alle moeite waard”
Ik heb een eetprobleem
T komt op consultatie nadat ze in het ziekenhuis is opgenomen met complicaties aan de dikke darm. T is al jarenlang eetverslaafd maar heeft een gezond gewicht door gebruik van laxeringsmiddelen en braken. In samenspraak met haar dokter starten we een traject dat gericht is op het bewustmaken van de mechanismen achter de verslaving. Omwille van anonimiteit benoem ik deze mechanismen hier niet. Na twee weken rapporteert T een sterke vermindering van de eetbuien, na 4 weken is ook het braken en middelenmisbruik van zeer regelmatig naar occasioneel gegaan. T blijft door intensieve yoga werken aan zelfliefde en zelfaanvaarding.
Ik ben als kind misbruikt
H heeft tijdens een saunabezoek een plotse flashback gekregen van misbruik door een familielid op 8-jarige leeftijd, hetgeen haar geest lang had verdrongen om zichzelf te beschermen. Sinds het opnieuw herinneren van wat er gebeurd is, kan H moeilijk slapen, heeft ze last van night terrors en pijn in de hartstreek. Na medisch onderzoek blijkt het hart en de rest van het lichaam normaal te functioneren, maar wordt door de psychiater lichaamsgerichte therapie aanbevolen. We gaan aan de slag met traumasensitieve yoga, waarbij yoga en meditatie ingeschakeld worden om het lichaam opnieuw als veilig en vriendelijk te ervaren. Yoga kan alleen effectief zijn als mensen het ook echt doen, en dat is voor mensen met trauma soms erg moeilijk omdat hun lichaam vaak afgesneden is van hun zelf en het als een onvoorspelbare, gevaarlijke plek wordt ervaren. Toch zet H moedig door in de therapie en met kleine stapjes, veel geduld en herhaling verandert ze de relatie met zichzelf. H is zelf therapeut en is momenteel in opleiding om ook traumasensitieve yoga te gaan begeleiden. In H’s woorden: “Ik ben heel bekend met het scala aan behandelmethodes voor trauma en posttraumatische stress, maar het is de lichaamsgerichte therapie die mij heeft kunnen helpen mij de macht en controle terug te geven. Ik heb terug echt contact met mijn lichaam. Ik wil nu zelf mensen gaan helpen”.
